Hermann Broch: Rozgrzeszenie. Z powietrza wzięte (Die Entsühnung. Aus der Luft gegriffen), Agencja Dramatu i Teatru 2010 (dramat)

W “Rozgrzeszeniu”, którego akcję osadził Broch w czasach kryzysu gospodarczego, ukazany został konflikt klasy robotniczej i klasy „posiadaczy”. Autor Śmierci Wergilego z prawdziwym znawstwem opisał mechanizmy ekonomiczne i ich wpływ na człowieka.
Komedia hochsztaplerska “Z powietrza wzięte albo Interesy barona Laborde’a” to intrygujący romans i komedia kryminalna, w której wielkie uczucia sąsiadują z bezduszną pogonią za pieniędzmi. W ciągu dwóch dni tytułowy baron Laborde staje się wzorem gentlemana, obiektem westchnień Agnes oraz błogosławieństwem dla pogrążonego w długach Seidlera.

Wilhelm Genazino: Dobry Boże, spraw, żebym oślepł (Lieber Gott, mach mich blind), Agencja Dramatu i Teatru 2010 (dramat)

Dramaty Genazino pozbawione są wyszukanych akcji. Są to raczej rejestry zachowań ludzkich w rodzinie, ich relacji w odizolowanym świecie, rezygnacji z pogoni za symbolem ludzkiego piękna czy wreszcie rezygnacji z odpowiedzialności, jaką narzuca im świat zewnętrzny. Bohaterami czyni ludzi zgorzkniałych, nadmiernie skoncentrowanych na postępującym procesie starzenia się, ofiarami współczesnego kultu ciała. Wszelkie próby wyrwania się z kręgu ludzi martwych za życia skazane są z góry na niepowodzenie. Postacie są niewolnikami swojego losu. Courasche, jedyna która nie godzi się na śmierć, zmuszona jest do ustawicznej walki, w której przejściowe zwycięstwa okupowane są jej własnym ciałem. Opisy zachowań, powtarzanych codziennie niemalże rutynowo czynności, składających się na tragizm egzystencjalny bohaterów, niepozbawione są przez Genazino ich często komicznego charakteru, co pozwala bohaterom brnąć przez życie.

Rolf Hochhuth: Lekarki (Ärztinnen), Agencja Dramatu i Teatru 2016 (dramat)

Lekarki Rolfa Hochhutha to dramat jednego z najlepszych pisarzy niemieckich XX wieku. „Hochhuth niczym Thomas Bernhard ukazuje odrażający świat, wykorzystując przy tym realizm naturalistyczny, efekt obcości Brechta oraz elementy groteski. Wchodzi w buty oskarżyciela nie tyle świata lekarskiego, co przede wszystkim stosunków społecznych i politycznych, panujących nie tylko w Niemczech. […] Twórczość Hochhutha jest postrzegana jako kontrowersyjna tematy poruszane przez autora i sposób ich ujęcia najczęściej stają się przyczyną licznych skandali i wywołują gromy sypiące się na pisarza praktycznie ze wszystkich stron: poczynając od katolików, poprzez polityków wszystkich opcji (od prawicy, przez zielonych i ekologów, po lewicę, do której jednak pisarzowi jest najbliżej), władze zarówno jego kraju, jak i państw Europy czy wręcz świata, byłych nazistów i ich współczesnych obrońców, a skończywszy na konkretnych grupach zawodowych, jak chociażby lekarzach czy ludziach biznesu.”

Maciej Ganczar: Lekarki Rolfa Hochhutha na tle jego oskarżycielskiej twórczości literackiej