Za dziesiątkami tysięcy imigrantów, przybywających co roku do Europy, stoi cały przemysł, złożony nie tylko z drobnych przestępców, ale przede wszystkim z wielkich profesjonalistów zbrodni – mężczyzn w dwurzędowych garniturach, prawdziwych biznesmenów, których światowe obroty zajmują drugie miejsce po handlu narkotykami.

W książce Di Nicoli i Musumeciego głos zabierają ludzie, którzy kontrolują przemyt. Autorzy przemierzyli główne drogi nielegalnej imigracji – od Europy Wschodniej po kraje basenu Morza Śródziemnego. Prowadzą nas w głąb równoległego świata, którego nikt nie zna. Możemy zobaczyć najbardziej bezwzględne na świecie „biuro podróży”.

Kiedy Robert Peroni trzydzieści lat temu przybył na Grenlandię, by pobić kolejny rekord, był zagubiony: rodzina we Włoszech i zawód podróżnika, którego sensu już nie rozumie. Nowy kierunek jego życiu nadali Inuici. Mimo że biali ludzie od lat narzucali im zakazy uniemożliwiające godne życie, przyjęli go jak przyjaciela. Zafascynowany ich kulturą, Robert zamieszkał w największej wiosce na wschodnim wybrzeżu, liczącej dwa tysiące mieszkańców, przez dziewięć miesięcy w roku odciętej od świata. Poznał język, obyczaje i niepisane zasady Inuitów. To od nich nauczył się wsłuchiwać w historie niesione przez wiatr, piękna życia tu i teraz oraz poezji ukrytej w szamanizmie.

Tam gdzie wiatr krzyczy najgłośniej  opowiada o spotkaniu z nadzwyczajnym ludem, którego jedyną bronią jest łagodność, a także z wrogą i cudowną ziemią, gdzie przyroda jest matką i macochą, rozdającą zarówno życie, jak i śmierć. Robert zaprasza nas,  byśmy spojrzeli na ten świat nowymi oczami. Bo w gruncie rzeczy, kto jest bardziej prymitywny: my, którzy w ciągu trzydziestu lat zniszczyliśmy tysiącletnią cywilizację, czy Inuici, którzy w ciągu czterech tysięcy lat nigdy nie wywołali żadnej wojny?

Pierwszy tom włoskiej serii o Alice Allevi, młodziutkiej i roztrzepanej adeptce medycyny sądowej. Połączenie kryminału, powieści obyczajowej i romansu. Dowcipne i nietuzinkowe.

Kiedy znajdujesz się na końcu łańcucha pokarmowego, możesz mieć problem z dopchaniem się do bufetu… Tę prawdę zna doskonale Alice Allevi, młoda studentka medycyny sądowej. Wrażliwa i sympatyczna dziewczyna z trudem odnajduje się w towarzystwie wzajemnej adoracji, jakim są pracownicy Instytutu. Przełożeni nie widzą jej w roli patologa i rzucają jej kłody pod nogi. Partner, który niedawno dochrapał się stanowiska, nie przegapi żadnej szansy, by jej dogryźć. Jednak Alice jest gotowa wytrzymać wszystko, byle tylko pracować w wymarzonym zawodzie.Gdy pewnego wieczoru w jednym z rzymskich mieszkań znalezione zostają zwłoki młodej kobiety, Alice z ulgą opuszcza irytujący bankiet w Instytucie. Na miejscu odkrywa, że to, co potraktowała jak rutynowe wezwanie, wcale nim nie jest. Tym razem Alice zna ofiarę i ma silne przeczucie, że kobieta została zamordowana.

Z Joanną Ugniewską i Agnieszką Czepnik.

„Oriany Fallaci były trzy. Romantyczna młoda reporterka budziła moją sympatię. Dojrzała geniuszka wywiadu politycznego – zachwyt. Islamofobiczna eseistka pod koniec życia – konsternację. W tej książce jest to, co najlepsze w Fallaci. Najgłośniejsze, niezapomniane wywiady polityczne. Niedoścignione w odkrywaniu kuchni wielkiej polityki i psychiki wielkich polityków.” Jacek Żakowski

„Wywiad z Fallaci był najgłupszą rzeczą, jaką zrobiłem w życiu.” Henry Kissinger

Zbiór wywiadów, które Fallaci przeprowadziła z ważnymi osobistościami w latach siedemdziesiątych XX wieku dla tygodnika „L’Europeo”. Są wśród nich m.in.: Willy Brandt, Henry Kissinger, Golda Meir, Indira Gandhi, Hajle Syllasje, Jasir Arafat, Giulio Andreotti. Książka ukazała odwagę Fallaci, bezkompromisowe dążenie do prawdy, krytykę cynizmu polityków. Oriana Fallaci (1929-2006) – legendarna włoska reporterka i korespondentka wojenna, publicystka i pisarka. Relacjonowała konflikty w Wietnamie, Indiach, Afryce Południowej, na Bliskim Wschodzie. Uznawana za mistrzynię wywiadu. Po zamachach 11 września 2001 roku wzbudziła liczne kontrowersje ostrą krytyką islamu. Laureatka wielu nagród, jej książki są tłumaczone na całym świecie. W Polsce ukazały się m.in.: List do nienarodzonego dziecka, Inszallah, Penelopa na wojnie, Wściekłość i duma, Siła rozumu.

Historia tej podróży nie jest dowodem na to, że nie ma lekarstwa na pewne choroby i że wszystko, co uczyniłem, szukając go, niczemu nie posłużyło. Przeciwnie: wszystko, łącznie z samą chorobą posłużyło bardzo wielu rzeczom. W ten sposób byłem zmuszony zrewidować moje priorytety, zastanowić się, zmienić perspektywę, a przede wszystkim zmienić życie.

Na książkę składają się rozmowy Federico Felliniego z włoską dziennikarką i eseistką Ritą Cirio. Swobodne, czułe i ironiczne wypowiedzi Felliniego dotyczą całej jego bujnej biografii. Wyłania się z nich magiczna, wzruszająca wizja nieistniejącego już kina, a także jedyny w swoim rodzaju portret wielkiego Rzemieślnika i Artysty.

Trzeci, ostatni tom wielkiej powieści o Aleksandrze Wielkim. Koronowany w Egipcie na faraona, Aleksander stara się mądrze rządzi swym wielonarodowym imperium, powierzając jego kierowanie odpowiednim namiestnikom. Ale z wielu stron dochodzą go wieści o kłopotach. Młody, pełen planów i spodziewający się syna-następcy, jeszcze nie wie, że pisany jest mu krótki żywot, choć pojawiają się złowróżbne znaki… Żywa narracja, świetne dialogi.

Pierwsza część trylogii powieściowej o życiu i czasach Aleksandra Wielkiego, napisanej z rozmachem, barwnym językiem i łączącej postaci prawdziwe z fikcyjnymi. Olimpias, żona Filipa Macedońskiego, rodzi syna. Wyrocznia twierdzi, że dziecko będzie promienieć cudowną energią i nic nie zdoła przeszkodzić, by jego sława sięgnęła aż po granice świata… Młody Aleksander pobiera lekcje u samego Arystotelesa i zgłębia sztukę wojenną.

Z Izabelą Napiórkowską i Mateuszem Salwą.

W Polsce Pasolini rozpoznawany jest przede wszystkim jako reżyser filmowy, w mniejszym stopniu jako poeta. Oczywiście znane są jego sympatie polityczne – lewicowy radykalizm, a także poglądy na współczesną obyczajowość; tu pamięta się o jawnie deklarowanym homoseksualizmie artysty oraz jego licznych kłopotach z cenzurą i włoskim wymiarem sprawiedliwości. A wreszcie Pasolini to także tragiczna śmierć – potworny mord na plaży w Ostii, którego zleceniodawców nigdy nie odnaleziono i nie osądzono. Mniej więcej tak właśnie przedstawia się znajomość hasła „Pasolini” w Polsce. Kilka marnych klisz i komunałów podszytych skandalem i sensacją to niewiele jak na osobę, o której Susan Sontag twierdziła, że jest najbardziej rozpoznawalną postacią włoskiej kultury po II wojnie światowej.
Czas odkryć Pasoliniego w Polsce na dobre. Sens tej twórczości trzeba jednak poznać w całym jej skomplikowaniu, rozsadzającym schematyczny obraz, z którym jest kojarzona. Właściwym wprowadzeniem do tego labiryntu są eseje, pochodzące z trzech zbiorów: wydanego w 1972 r. Empiryzmu heretyckiego (Empirismo eretico), Pism korsarskich (Scritti corsari) z 1975 r. i opublikowanego już pośmiertnie tomu Listy luterańskie (Lettere luterane) z 1976 r. Układ esejów ma charakter chronologiczny, oddający dynamikę rozwoju myślowego ich autora. Ostatni z nich, Wystąpienie na kongresie Partii Radykalnej, stanowi zarazem publicystyczny testament Pasoliniego, jest ostatnią publiczną wypowiedzią artysty. Wybór ten gromadzi teksty bardzo rozmaite, ukazujące rozległość zainteresowań Pasoliniego, a jednocześnie jego biegłość w posługiwaniu się gatunkami tak różnymi jak uczona rozprawa językoznawcza i pamflet polityczny.
Ze Wstępu Mateusza Wernera

Z Natalią Mętrak.

Rok 1515. Młodziutki Mercurio jest mistrzem drobnych oszustw. Sprytny, szybki, zręczny, stosując wymyślne sztuczki charakteryzacji, potrafi zmienić się nie do poznania. Rzymski rynsztok stał się dla niego domem, a ulica nauczyła go swoich praw: by przeżyć, musisz myśleć tylko o sobie. Przekonany, że zabił żydowskiego kupca, którego dopiero co obrabował, zmuszony jest uciekać. Daleko od dręczących go upiorów przeszłości, będzie próbował odmienić swoje niełatwe życie.

Wkrótce trafia do Wenecji gdzie poznaje Giudittę, która przybyła na lagunę z ojcem, w nadziei że odnajdą tu miejsce wolne od nasilających się prześladowań ludności żydowskiej. Rodząca się między chłopakiem a dziewczyną miłość musi przejść niejedną próbę: przede wszystkim zazdrość młodej Benedetty, a także powstanie w Wenecji pierwszego w Europie getta. Gubienie się w labiryncie podejrzanych uliczek i zaułków jest w tym mieście normą, jednak Mercurio będzie musiał w końcu zapomnieć o samym sobie, by odnaleźć Giudittę, brakujący element na poszarpanej mapie jego serca.

Sekrety z życia jednej z największych gwiazd światowego kina.
Najnowsza i najbardziej aktualna biografia Sophii Loren

Gdy się poznali miała 15 lat i była jedną z wielu ślicznych dziewcząt, które marzyły o lepszym życiu i sławie. Ubrana w sukienkę uszytą z zasłonki, w za dużych, pomalowanych czerwoną farbą butach, nie wyglądała jak przyszła gwiazda. Jednak Carlo Ponti, wpływowy producent filmowy, nigdy się nie mylił. Tak rozpoczęła się ich współpraca i… zakazana miłość, która zgorszyła Watykan.

Kochał ją szaleńczo Cary Grant, Peter Sellers chciał dla niej zostawić żonę, Marcello Mastroianni był gotów na każde jej skinienie. Sophia jednak została z Carlem – mimo że był od niej starszy o 22 lata, miał żonę i groził mu proces o bigamię…

Sophia Loren: życie jak film to opowieść nie tylko o wielkiej aktorce, dwukrotnej laureatce Oscara i jej zachwycającej karierze filmowej, ale i o kobiecie z krwi i kości. O jej rywalizacji z Giną Lollobrigidą, o nieobecnym ojcu, neurotycznej matce i siostrze, która porzuciła dobrze zapowiadającą się karierę przy boku Franka Sinatry, a potem poślubiła syna Mussoliniego. O romansach, przyjaźniach, marzeniu o macierzyństwie, a także o pewnym wypadku na Saharze, z którego Sophia ledwo uszła z życiem.

Portret niezwykłej kobiety, tak głodnej miłości, że postawiła wszystko na jedna kartę i przegrała. Opowiadając o Marii Callas (1923-1977), autor skupia się na burzliwym życiu prywatnym „primadonny stulecia”. Charyzmatyczna śpiewaczka i piękna kobieta, poznała u szczytu kariery Arystotelesa Onassisa. Dla niego przestała śpiewać i zaszła w ciążę, choć dziecka nigdy nie urodziła. Kapryśny miliarder traktował ją okrutnie i wkrótce ożenił się z Jacqueline Kennedy…

Z Natalią Mętrak.

Mężczyzna. Kobieta. Córka. Tragiczna śmierć. Spokojny chaos opowiada historię Pietra Paladiniego, człowieka, który zmuszony jest rozpocząć nowe życie po nagłym odejściu żony. Zmaga się z wychowaniem dziesięcioletniej córki, Claudii, jednocześnie konfrontując się ze swoją przeszłością, przyjaciółmi, współpracownikami oraz, co najważniejsze, ze swoimi emocjami i wartościami. Spokojny chaos to głośna powieść włoskiego pisarza i dziennikarza, Sandra Veronesiego, która zdobyła liczne nagrody literackie, w tym najważniejszą we Włoszech: Premio Strega (2006).

Poirytowani rozmowami na temat wakacji, z nużącą monotonią powtarzającymi się każdego lata, Frutello i Lucentini przeprowadzili błyskawiczne acz dociekliwe dochodzenie w tej kwestii, od zarania dziejów aż po współczesność. Z Zapiskami w duecie mogą konkurować chyba tylko te na pudełkach od zapałek. Lekkie, pełne ciepłego humoru wademecum wakacyjne.

„…Ubiegłej nocy, zmęczony żeglowaniem pośród bibliografii odnośnie metafory, programów hipertekstualnych oraz Krytyki czystego rozumu w starym angielskim przekładzie, poprosiłem w Web Crawler o seks. Ustalił 2088 adresów, dopuszczając mnie tylko do stu z nich. Anarchia rządząca Internetem powoduje, że nie można się dowiedzieć, które adresy są ciekawe, a które to kosmiczne bzdury. Czytałem obiecujące wskazówki, jak „Ogrody rozkoszy”, „Obrazki dla dorosłych”, „Arrgghhhhh, nagie kobiety!!”, „Boginie seksu zachodniej półkuli”, ale natykałem się głównie na miejsca, gdzie obiecywano mi super rarytasy pod warunkiem, że przyślę zamówienie. …”
(„Jak szukać seksu w Internecie. Kronika grzesznej nocy”) …

Nowy kryminał twórcy „Ja zabijam” i „Jestem Bogiem”

Niejaki Bravo, cyniczny sprzedawca kobiet, poznaje Carlę. Dziewczyna sprowadza na niego kłopoty jak z koszmarnego snu… Szeroko zakrojona powieść sensacyjna w klimacie noir z akcją w 1978 roku. Całe Włochy przeżywają porwanie przez terrorystów premiera Aldo Moro, ale w luksusowych night-clubach i szulerniach życie toczy się bez zmian. Właśnie tam prowadzi interesy niejaki Bravo, dziwny człowiek, sprzedający kobiety i rozwiązujący kalambury. Pojawienie się Carli wzbudza w nim bolesne, dawno uśpione uczucia. Bravo nie wie, że nowa znajomość to początek koszmaru, pełnego policji, tajnych służb i okrucieństwa „Czerwonych brygad”, jakiego nie można sobie wyobrazić…

Kim jest bezwzględny morderca, który zabawia się układając ciała swoich ofiar na podobieństwo postaci z komiksu Peanuts? By go odnal eźć, muszą połączyć swe siły włoska pani komisarz Maureen Martini i amerykański policjant Jordan Marsalis. Amerykanin ma do zabójcy stosunek szczególny: jako pierwszy ginie jego bratanek, nowojorski malarz … Mrocznej, nieprzewidywalnej intrydze towarzyszy coraz większe napięcie.

Kim jest człowiek, który uważa się za Boga i wysadza domy w centrum Nowego Jorku, zabijając niewinnych ludzi? Wciągająca bez reszty historia o tajemnicach ludzkiego umysłu, zemście i odkupieniu win, mająca początek w traumie po wojnie wietnamskiej. Śledztwo prowadzi nietypowa para: pani detektyw Vivien Light i Russel Wade – dziennikarz o mrocznej przeszłości, przyłapany niegdyś na wielkim oszustwie, który dostarcza policji ważny trop. Nieprzewidywalna intryga, doskonała charakterystyka bohaterów.

Didżej Radia Monte Carlo odbiera podczas swej nocnej audycji przerażający telefon: ktoś wyznaje, że jest mordercą. Kiepski żart okazuje się prawdą: nazajutrz na łodzi zostają odkryte zwłoki kierowcy Formuły 1 i jego przyjaciółki. To dopiero początek serii zabójstw. Czy Frank Ottobre, agent FBI na czasowym urlopie, i komisarz Hulot są w stanie powstrzymać szaleńca? Tyleż wyrafinowana co makabryczna intryga, rozgrywana w jednym z najbogatszych miast świata, narastające napięcie i niebanalne postaci – to główne atuty tego mistrzowskiego dreszczowca.

„Z Malapartem w warszawskim getcie” to zbiór jedenastu szkiców obrazujących dramatycznie zmienione oblicze Europy na skutek wybuchu drugiej wojny światowej. Na marginesie własnych przeżyć i na podstawie uczestnictwa w wydarzeniach większej lub mniejszej wagi, ale zawsze znamiennych – autor daje wyraz swojej zadumie nad współczesnością, nad dziejami nie tylko jednostek, ale całych społeczeństw i narodów.

Ogień to myśl płonąca w głowie Waltera, młodego człowieka wychowanego w rodzinie bez miłości. Ogień jest głosem Andrei, który jest więcej niż przyjacielem, jest jego wewnętrznym głosem, oknem na świat. Ta przyjaźń daje mu odwagę go do porzucenia małego miasteczka, w którym się urodził i do przeprowadzki do Rzymu. Ziemia to nieurodzajna gleba stolicy, skomplikowanego i chaotycznego miasta, wrót do pozornego raju, preludium do pustki ciała i ducha. Wiatr to list od przyjaciela- nauczyciela, który wraca po dziesięcioletniej nieobecności.

Z Joanną Ugniewską.

Mikrokosmosy to podróż nostalgiczna wędrówka po zakamarkach własnej pamięci w poszukiwaniu metamorfozy: utrwalone gesty, przedmioty, chwile, dawno spotykani ludzie, Tyrol, Piemont, wyspy na Adriatyku. Wędrówka do miejsc, które bezpowrotnie odchodzą w zapomnienie. Motyw granicy, losy ludzi z terenów, które przechodziły z rąk do rąk, poczucie przynależności do wspólnoty. Tragizm wojny, buta i pokora wobec żywiołów, miłość i czułość, wielkość i banał. I przyroda.

Z Joanną Ugniewską.

Autor posługuje się różnymi gatunkami, łącząc je umiejętnie w swoisty dziennik podróży: esejem, reportażem, szkicem literackim. Miejsca, które przemierza – od źródeł Dunaju do ujścia, a więc od Niemiec do Rumunii – są w głównej mierze pretekstem do refleksji nad zaginioną Atlantydą, ową „Mitteleuropą” zdolną połączyć rozmaite elementy kulturowe i etniczne w odrębną całość, gdzie spotykały się i współżyły wpływy Wschodu i Zachodu.

Z Joanną Ugniewską.

Wstrząsający obraz Kambodży niszczonej przez interesy wielkich mocarstw. A także historia reportera o jednoznacznie lewicowych przekonaniach, docierającego do prawdy i stopniowo tracącego złudzenia.
W kwietniu 1975 roku armia Czerwonych Khmerów zajęła Phnom Penh. Terzani, przebywający wówczas w Tajlandii, początkowo sceptycznie odnosił się do relacji uchodźców z Demokratycznej Kampuczy, opowieści o systematycznej rzezi „wrogów klasowych” uważając za amerykańską prowokację. Tymczasem przez cztery lata rządów Czerwonych Khmerów w wyniku ludobójstwa zginęło około dwóch milionów ludzi – 25% ludności Kambodży.
Duchy, poprzedzony wstępem Angeli Terzani Staude zbiór relacji z lat 1972-1994, to obraz Indochin niszczonych przez interesy wielkich mocarstw – Stanów Zjednoczonych, Chin i Związku Radzieckiego. A także historia reportera o jednoznacznie lewicowych przekonaniach, docierającego do prawdy i stopniowo tracącego złudzenia.

Z Natalią Mętrak-Rudą.

Historia tajnego agenta, który miał umrzeć
373 dni niewoli w Kambodży
„Piekło istnieje i ja tam byłem.”
Tymi słowami Agent Kasper zaczyna opowiadać swoją historię Luigiemu Carlettiemu.
Były włoski karabinier, który został agentem tajnych służb, spędził trzynaście miesięcy w kambodżańskim obozie koncentracyjnym w Prey Sar w pobliżu Phnom Penh. Miał zniknąć. Wraz z nim miały zniknąć rezultaty jego pracy, długiego i trudnego dochodzenia w sprawie superdolarów, studolarowych banknotów wartości wielu milionów dolarów drukowanych poza terytorium amerykańskim.
Z powodu superdolarów można umrzeć. Z powodu superdolarów można trafić do piekła.
Materiał, jaki udało się zebrać autorom, jest imponujący. Kasper i Carletti odsłaniają nieznane karty historii najnowszej: ukrywanie się neofaszystów w Ameryce Łacińskiej, plan eliminacji ludzi Nelsona Mandeli w Europie, wojna na Bałkanach, bardzo silne i niejasne związki włoskich tajnych służb z CIA. Pokazują, jak rzeczywistość świata, w którym żyjemy, zdaje się przerastać wszelką fantazję.
Kasper to tylko jeden z kryptonimów używanych przez współautora książki podczas długiej kariery w tajnych służbach i w ROS (Specjalnej Jednostce Operacyjnej Korpusu Karabinierów). Pilot samolotu, ekspert sztuk walki oraz wszelkich rodzajów broni i ładunków wybuchowych, Kasper był bohaterem głośnych operacji wymierzonych w międzynarodową przestępczość, zajmującą się przemytem narkotyków i praniem pieniędzy.

Luigi Carletti przez trzydzieści lat pracował w grupie wydawniczej Espresso-Repubblica, na stanowiskach korespondenta, redaktora naczelnego i dyrektora. Publikował we Włoszech i we Francji.

Z Natalią Mętrak-Rudą.

Książę Marcus II z Saxii był jeszcze dzieckiem, gdy na dziedzińcu rodzinnego zamku stał się świadkiem masakry swoich bliskich, zabitych z rozkazu Ojsterniga – władcy sąsiedniego księstwa. Chłopiec przeżył tę krwawą rzeź dzięki pomocy wiejskiej akuszerki Agnete i jej córki Eloisy. Przyjęty do ich domu, pod nowym imieniem, uczy się żyć w rzeczywistości dalekiej od bogactw, które otaczały go do tej pory. Z czasem staje się potężnym wojownikiem, nigdy nie zapominając, kim jest i co mu się należy jako prawowitemu dziedzicowi ziemi Raühnvahl we Wschodnich Alpach. Akcja rozgrywa się w nieistniejącej krainie na początku XV wieku i zachęca czytelnika do podróży w nieznane, nieokreślone i czasem mało realne.

Witajcie w Bellano, najdziwaczniejszym miasteczku włoskiej prowincji!
Vitali w „Sezonie na ptaszka”, bestsellerowej powieści, która doczekała się już 20 wydań, prześciga sam siebie w nieprzebranym gąszczu wątków i żartów, rodzinnych tajemnic i politycznych intryg, sprośnych gagów, miłostek i plotek.
Mniej lub bardziej świadomymi bohaterami są mieszkańcy małego, prowincjonalnego miasteczka leżącego na wschodnim brzegu jeziora Como: banda czterech młodzieńców, którzy swoimi pomysłami wprowadzają zamęt w całym Bellano, proboszcz, karabinierzy z miejscowego posterunku, burmistrz i jego zdziwaczała małżonka, wyborny myśliwy, który nie jest już w stanie nic upolować, czy wreszcie kobieta lekkich obyczajów zwana ornitolożką.

Największy skandal w dziejach wyższej hierarchii kościelnej ostatnich paru stuleci

Jeden człowiek – Gabriel Maciel, popełniał wszystkie grzechy ze sfer seksu, pieniądza i władzy, a przy tym zaszedł wysoko, z niezwykłą zręcznością unikając odpowiedzialności. Był jednym z najbardziej nieformalnie wpływowych ludzi w otoczeniu papieża. Potrafił zbudować zgromadzenie o charakterze sekty (Legion Chrystusa) przyciągające świeckich z arystokracji hiszpańskiej i finansjery meksykańskiej. Posiadając dwie wielodzietne rodziny, był pedofilem prowadzącym niezwykle wystawny tryb życia.

Czy dom, który wynajął Pasquale Lojacono jest nawiedzony? Mówią, że zamurowano w nim żywcem dwoje kochanków. A może mężczyzna woli wierzyć w duchy, zamiast przyjąć do wiadomości fakt, że jego żona Maria go zdradza? Wypiera i desperacko ucieka od bolesnej prawdy w fantazję? Łzawa komedia miesza się tu z horrorem klasy B, potajemne romanse – z paranormalnymi zjawiskami.

Dan Jemmett, pierwszy brytyjski reżyser na stałe współpracujący z legendarnym paryskim Comédie-Francaise, po Wielkiej magii włoskiego dramatopisarza Eduardo de Filippo, bierze się za Och, te duchy! Sztuka w zabawny sposób eksploruje naszą percepcję rzeczywistości i zdolność (albo właśnie niezdolność) do akceptowania rzeczy takimi, jakie są naprawdę.

Dla de Filippo teatr miał ścisły związek z tym, co nadprzyrodzone. Transformował rzeczywistość w coś fantastycznego, napędzającego marzenia. Był miejscem iluzji, przestrzenią do pojawiania się postaci, które ożywają i umierają na scenie każdego wieczoru. Może więc to sam teatr jest nawiedzony?

Z Natalią Mętrak-Rudą

Z Natalią Mętrak-Rudą

Tę książkę napisało 16 000 kobiet!

Roberta Rossi, włoska seksuolożka i przewodnicząca Włoskiej Federacji Seksuologicznej, zamieściła w internecie ankietę, w której zadała kobietom najbardziej intymne pytania dotyczące seksualności. Wszystko po to, żeby dowiedzieć się, z jakimi problemami się borykają. Spodziewała się tysiąca odpowiedzi – otrzymała ich ponad
szesnaście tysięcy.

Okazało się, że kobiety mają ogromną potrzebę rozmowy o seksie, orgazmie i odczuwaniu przyjemności.

Na podstawie ich doświadczeń, wątpliwości i lęków powstał niezwykły, napisany przez kobiety dla kobiet, poradnik przełamujący tabu i odpowiadający na pytania, których często nie mamy odwagi zadać.

Dochodzę… to przewodnik po kobiecej seksualności, dzięki któremu odkryjesz siebie, zrozumiesz, co sprawia ci przyjemność i nauczysz się o tym mówić – bez lęku i wstydu.

To książka, którą każda kobieta powinna dostać od swojego lekarza.

Roberta Rossi – seksuolożka i psychoterapeutka, przewodnicząca Włoskiej Federacji Seksuologicznej. Publikuje na portalu Repubblica.it oraz w czasopiśmie „Mind”.

Z Natalią Mętrak-Rudą

Pozbywając się ograniczeń!

Nada Loffredi, ekspertka w dziedzinie seksuologii i psychologii, od lat pomaga kobietom i mężczyznom odnajdować drogę do satysfakcji seksualnej. Uświadamia, edukuje, uczy samoakceptacji. Opierając się na własnych doświadczeniach oraz historiach swoich pacjentów, a także czerpiąc z popkultury, tworzy niezwykły słownik mitów krążących wokół seksualności. Wszystko po to, aby raz na zawsze rozprawić się z krzywdzącymi przekonaniami.

Czym jest „mit męskości”?

Czy w łóżku trzeba być egoistą?

Czy mężczyźni są mniej romantyczni niż kobiety?

Sztuka kochania po włosku przeprowadzi cię przez pole minowe stereotypów dotyczących seksualności i podpowie, jak kochać się pełniej, szczęśliwiej i w zgodzie ze sobą.

Nada Loffredi – psycholożka, seksuolożka, psychoterapeutka. Ekspertka włoskiej edycji programu Ślub od pierwszego wejrzenia. Wykładowczyni na prestiżowym Uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Prowadzi blog „D – la Repubblica”, gdzie odpowiada na pytania internautów dotyczące seksu, intymności i związków.

Przedmiotem książki Armanda Petrucciego Pismo. Ideologia i przedstawienie jest „pismo uroczyste”, innymi słowy wszelkie typy pisma, wykonane różnymi technikami, które wyróżnia rozpoznawalny w danej sytuacji (dzięki formie lub lokalizacji) zamysł podniosłości. Chodzi najczęściej o pismo przeznaczone do ekspozycji, przede wszystkim w otwartej przestrzeni miasta (elewacje budynków, pomniki) lub we wnętrzach budowli, lecz także o napisy umieszczane na obiektach artystycznych i przedmiotach codziennego użytku czy o pismo używane w rękopisach oraz książkach i czasopismach drukowanych (w miejscach zazwyczaj graficznie wyróżnionych, jak rubryki, incipity, eksplicity, strony tytułowe). Bogaty materiał pochodzący z Półwyspu Apenińskiego z okresu od XI do XX wieku stał się podstawą próby rozpoznania kontekstów, funkcji, tendencji oraz uwarunkowań kulturowych, społecznych, politycznych, graficznych i artystycznych, czyli historii użycia pisma uroczystego w Italii na przestrzeni ostatnich dziewięciu stuleci.