Językoznawczyni i antropolożka społeczna. Tłumaczy z angielskiego i francuskiego na język polski, a także z polskiego na angielski (zob. profil). W jej dorobku znajdują się książki i artykuły naukowe z dziedziny antropologii społecznej i kulturowej, historii, historii sztuki, sztuki, tekstów o tematyce społecznej oraz powieści.
Jako członkini STL angażuje się w organizację i realizację różnych wydarzeń, jak warsztaty, targi, festiwale literackie i spotkania z czytelnikami. W dzisiejszej rozmowie opowiada o wyższości stołka kuchennego nad wygodnym fotelem, leśnych wyprawach z łukiem, a także o tym, dlaczego zawód tłumaczki literackiej nie jest profesją dla osób o słabych nerwach.

„Dobra tłumaczka/dobry tłumacz zawsze chce wiedzieć więcej, zawsze chce doświadczyć więcej, nigdy nie odczuwa pełnego zadowolenia ze świeżo ukończonej pracy”, zauważa Douglas Robinson w Becoming a Translator, klasycznym już wprowadzeniu do teorii i praktyki tłumaczenia. Robinson twierdzi, że elementem pracy przekładowej jest zasadniczy brak satysfakcji, a nawet – że to jej warunek wstępny.

Korzystając z wiedzy i doświadczeń: przekładoznawczyni i psychoterapeutki, a zarazem tłumaczek literackich zaangażowanych w działalność Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury, Ewa Rajewska i 
Adriana Sokołowska-Ostapko z Oddziału Zachodniego zaprojektowały i przeprowadziły sondaż poczucia zadowolenia z wykonywanego zawodu wśród polskich tłumaczek i tłumaczy literackich.